Karanfillere Ates Döktüler 

Yikilmis zamanlarin türküsü bu

Çarmiha gerilmis bedenlerin belki

Sanmayin ki sustuk, çekildik gölgemize

Sehid gözlü Sena’larin sevdasi bu.

 

Kis alkislarina kanmadi secdelerimiz

Mahrem selamlarimiz yara almadi daha

Velud hicretleri bekleyecegiz belki

Simdi sehirdeyiz, subatlara ahdimizdir bu.

 

Bahçemizdeki karanfillere ates döktüler

Subat indi üstüne zulamdaki güllerin

Mahsun ve mahzun aglasirken anneler

Ve yürünürken safaga tekbirlerle, serçelerle

Mevsimlerini bekleyen agabeyler boyun büktüler.

 

Dayanin ve sabredin diyordu kutsal kitap da

Çözülmeyin ve gevsemeyin subat kisadir.

Varsin apoletlerini kusansin tüm sehir,

Nehir nehir dönecegiz adanmisiz Ask’a

Tüm çiçekler yanmayinca karda, kavgada

Eylül ateslerinde erimeyecek gelisimiz.

 

Yüreklerin üzerine düsmedikçe hain gölgeler,

Kalles hesaplasmalarda salih durup

Hercai menekselere mustuyu verecegiz belki.

 

Pusuda beklerken korkakligin kadim surati

Rahman ve Rahim olan Allah’in adiyla

Günesi söndürüpte gözlerinde zulmün

Bir bûse firdevsle cennet çizip

Ebrehe kusatmalarina, Ebabil dönecegiz belki

Terketmeli artik Rahman’siz teslimiyetleri

Yilginlik ikliminin çocuklari kaldirmali basini

Hercai iskenceler görecegiz belki

Kadim zulümler hem de,

ki gözlerimiz âmâ iken

Yine de sehirdeyiz, Subatlara ahdimizdir bu

Izzet Saldamli